Tijdlijn

stadsuitbreiding
In de twaalfde eeuw werd Zutphen een bloeiende handelsplaats, die aan het eind van deze eeuw van graaf Otto I van Gelre en Zutphen stadsrechten kreeg. De stad groeide in deze periode buiten de grenzen van de oorspronkelijke ringwalburg. Ten noorden van de burg ontstond tussen de IJssel en de Berkel in het gebied van de huidige Beukerstraat/Barlheze een nederzetting van kooplieden met een eigen verdedigingswal. De Lange en de Korte Hofstraat verbonden de oude palts aan het ’s Gravenhof met een nieuw hof van de Gelderse Graaf ter plaatse van het latere Broedernklooster. De Korte Hofstraat liep dus aanvankelijk recht naar het noorden en vormde zo de uitvalsweg in die richting. Bij een grote stadsbrand die dit gebied in 1284 teisterde ging het hof mogelijk verloren.

In 1293 heeft Margaretha van Vlaanderen, de tweede echtgenote van de graaf van Gelre en Zutphen het terrein met een gebouw geschonken aan de Dominicanen die hier vervolgens een klooster bouwden. De Korte Hofstraat werd naar het oosten afgebogen en zo ontstond in het begin van de dertiende eeuw de Turfstraat. De oorspronkelijke gracht en omwalling van de ringwalburg waren eerder al gedempt en geslecht en zo ontstond een langgerekte markt die al vlug bebouwd raakte met grote koopmanshuizen.

De veertiende eeuw was voor Zutphen een Gouden Eeuw. De stad profiteerde van haar gunstige ligging en goede verbindingen over de Rijn en de IJssel. Zij speelde een belangrijke rol in de vrachtvaart en de (internationale) Rijnhandel met contacten tot ver in Engeland, Scandinavie en Baltische streken. De straten van de oude stad werden in deze periode bebouwd met aaneengesloten rijen bakstenen huizen. Deze huizen vormen tot op heden nog het ‘kernbestand’ van de bebouwing binnen de middeleeuwse omwalling.

zeventiende eeuw
De vroegst bekende vermelding van dit smalle huis dateert uit 1504. De ontstaansgeschiedenis van het huis is lastig te duiden omdat de balklagen nergens in het zicht zijn en ook de bouwmuren schuil gaan achter plaatmateriaal. De hoogste verdieping is niet toegankelijk, maar via een venster in de bouwmuur met nummer 6 is aan de aftekening aan de binnenzijde van de voorgevel te zien dat het huis oorspronkelijk voorzien was van een lessenaardak. Uit oude foto’s blijkt dat dit dak aansloot op het linker dakvlak van Korte Hofstraat 2. Omdat het gebruikelijk was om hemelwater van het dak op eigen terrein af te voeren, zou dit er op kunnen wijzen dat nummer 2 en 4 op enig moment bij elkaar gehoord hebben. Deze situatie zou in 1645 ontstaan kunnen zijn toen Korte Hofstraat 4 door Derck ten Behm aangekocht werd.
De familie Ten Behm woonde destijds in het rechter buurpand, waar zij vanaf 1545 als eigenaren ‘In de soere Boom’ geregistreerd stonden.

Het is onduidelijk of in 1645 nummer 4 verbouwd of nieuw gebouwd werd en welke delen van het huidige huis nog uit deze tijd dateren. Zeer waarschijnlijk behoorde de kelder met het tongewelf al wel tot de oorspronkelijke opzet. 

Beide huizen bleven tot 1709 in bezit van de familie Ten Behm, in dat jaar verkocht Elisabeth ten Behm Korte Hofstraat 4 aan Gerrit van Campen. In de verkoopacte van 1645 wordt als belending aan de achterzijde ‘uitgaande op de Vaalt’ vermeld, wat er op wijst dat het huidige straatje Naadzak destijds ook al van ondergeschikte betekenis was.

In het begin van de negentiende eeuw was de Korte Hofstraat 4 in bezit van winkelier Hanns Heurs en later van Willem Wiesfel. In 1859 wordt in de kadastrale administratie gedeeltelijke afbraak vermeld. Het is onbekend op welk deel van het huis dit betrekking had. Waarschijnlijk kreeg het huis in de eerste helft van de negentiende eeuw haar huidige verschijningsvorm met een gepleisterde lijstgevel met op de verdieping zogenaamde Empire-schuifvensters en in de geveltop een hijsbalk met een hijsluik dat later voorzien werd van ramen. De balklagen van de eerste verdieping en de zolder werden voor zover waarneembaar enkelvoudig uitgevoerd.

Tussen 1862 en 1869 is winkelier Jan Willem Magendans de bezitter. Op 1 september 1864 richtte Willemina Johanna van der Worp, weduwe van de wijnhandelaar Theodorus Nuy, samen met haar dochter Henriëtte Catharina Nuy, aan de Korte Hofstraat 4 een winkel op. Hier verkochten zij garen, pelswaren, lingerie en ander kleingoed. De oudste zoon van Henriëtte, Nicolaas Theodoor Dekker, trad rond 1870 toe tot het bedrijf. Hij kreeg in 1880 het pand aan de Korte Hofstraat 4 in zijn bezit en kocht in 1887 de Korte Hofstraat 6. In 1893 verwierf hij ook Korte Hofstraat 8. Rond 1900 traden zijn beide zoons, Henri en Jan Roelof Dekker, toe tot het bedrijf.^[1]

In 1933 werd Nicolaas Dirk Dekker, de zoon van Henri Dekker, in de zaak opgenomen. Vanaf de jaren twintig was in het pand aan de Korte Hofstraat 4 een lunchroom gevestigd, maar het pand bleef in het bezit van de familie Dekker. In de jaren dertig van de twintigste eeuw was de werkplaats van J.E. Blom in het pand gevestigd. Na de oorlog, in 1949, werd het pand weer onderdeel van het modehuis Nuy. Samen met zijn echtgenote Berendina Ordelman, nam Nicolaas Dirk Dekker in 1959 het bedrijf over van Henri en Jan Roelof Dekker. In 1966 kocht Nicolaas Dirk Dekker Korte Hofstraat 2, waar de lingerie afdeling van het bedrijf gevestigd werd. De winkel Nuy strekte zich uit over een winkelfront van 22 meter. ^[1]

In 1978 droeg Nicolaas Dirk Dekker het bedrijf over aan de Naamloze Vennootschap Nuy Mode, waar hij tevens directeur van was. Een kleine tien jaar later nam zijn dochter Brendien Magreet Dekker, samen met haar echtgenoot Cornelis Bastiaan Leeuwenburg, de zaak over. Onder haar leiding werd in de jaren negentig van de vorige eeuw aan de Korte Hofstraat 3 een mannenmode zaak geopend. In 2003 nam hun zoon, Nicolaas Leeuwenburg, de modezaak over. Vanwege een zware financiële periode werd het bedrijf in 2011 na 147 jaar aan de externe partij Van der Kam verkocht.^[1]

In 1901 vond een verbouwing plaats waarbij via een tussenlid op de begane grond het voorhuis aan de Korte Hofstraat verbonden werd met het achterhuis aan de Naadzak.
In 1922, toen in het pand een lunchroom gevestigd was, werd in opdracht van A. Dekker de verdiepingstrap verplaatst. Op de tekening voor een aanvraag voor de aanleg van een w.c. uit 1934 is te zien dat men via een smalle gang vanuit de werkplaats het achtergelegen woongedeelte aan de Naadzak kon bereiken. In 1934 was in Korte Hofstraat 4 de winkel met werkplaats van J.E. Blom is ondergebracht. Radio Blom was blijkens een lichtreklame aan de winkelpui gespecialiseerd in electra, accu's, rijwielen en stofzuigers.

In 1949 werd de winkel van nummer 4 bij de naastgelegen winkel van fa. Wed. Th. Nuy getrokken en realiseerde men over de breedte van de gevels van Korte Hofstraat 4 tot en met 8 een nieuwe winkelpui naar een ontwerp van architect A. Jansen. In 1955 werd de begane grond van Naadzak 12 door middel van doorbraken op de begane grond ook bij de winkel van nummer 6 getrokken. Ter plaatse van het bestaande tussenlid werd een kantoorruimte gerealiseerd. De gangstructuur werd hierbij doorbroken.

lessenaardak
Het lessenaardak werd kort na 1964 in zijn geheel verwijderd en op een hoger niveau vervangen door het huidige platte dak. Dit dak loopt niet helemaal door tot aan de achtergevel zodat daar een klein inpandig dakterras gerealiseerd kon worden dat nu in gebruik is bij nummer 2. Vanaf dit dakterras is ook de onbenoemde ruimte tussen de voormalige zoldervloer en het platte dak te bereiken.

De verdiepingen en de kelder zijn vanaf 1967 ontsloten met een stalen spiltrap. In 1967 werd tevens de scheidingsmuur tussen Korte Hofstraat 4 en 6 op de begane grond gesloopt. Het interieur werd vernieuwd en er werden doorbraken van Korte Hofstraat 4 naar nummer 2 gemaakt. Waarschijnlijk bracht men bij deze verbouwing over het achterste deel van de begane grond en het aansluitende tussenlid een lage tussenverdieping aan.

interieur
Door de opeenvolgende verbouwingen in de vorige eeuw bleef van de oorspronkelijke indeling niets bewaard. Van de oorspronkelijke afwerking van wanden en plafonds is momenteel niets in het zicht.